Notice: Undefined variable: grid_data in /home/u8284090/sen.av.tr/assets/php/function.php on line 84

Ümmühan Sun


Notice: Undefined variable: grid_data in /home/u8284090/sen.av.tr/assets/php/function.php on line 84

İşverenin Yıllık İzin Ücretini Peşin Ödeme Yükümlülüğüne İlişkin Yargıtay’ın Uyuşmazlığın Giderilmesine Yönelik Kararı

05.05.2025 / Stj. Av. Ümmühan Sun

Yargıtay[1] tarafından, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 9. ve 15. Hukuk Daireleri arasında, işverenin işçinin yıllık izin dönemine ilişkin ücretini izinden önce peşin veya avans olarak ödeme yükümlülüğüne aykırı davranmasının, işçi bakımından haklı nedenle fesih sayılıp sayılmayacağına ilişkin verilen kesin nitelikli kararlar arasında ortaya çıkan uyuşmazlığın, Bölge Adliye Mahkemesi Başkanlar Kurulu kararı[2] üzerine giderilmesine karar verilmiştir.

Karardaki hukuki sorun, 4857 sayılı İş Kanunu'nun (“İK”) 57/1. maddesi uyarınca işverenin, işçinin yıllık ücretli izne ayrılmadan önce izin süresine karşılık gelen ücretini peşin ya da avans olarak ödeme yükümlülüğüne aykırı davranmasının, işçi bakımından haklı nedenle fesih sebebi teşkil edip etmeyeceğidir.

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi [3], işçinin yıllık izne çıkmadan önce yıllık izin ücretinin peşin ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiği gerekçesiyle açtığı davada, işverenin işyerinde bu yönde bir uygulama bulunmadığı ve işçinin esas amacının yurt dışında iş bulmak olduğu yönündeki savunmalarına itibar etmeyerek, İK’nın 57/1. maddesi uyarınca işverenin izin ücretini izne başlamadan önce ödemekle yükümlü olduğunu belirtmiş olup, İlk Derece Mahkemesi’nin davayı kabul eden kararında hukuka aykırılık bulunmadığını belirterek davalının istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir.

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi[4], işçinin yıllık izin ücreti peşin ödenmediği gerekçesiyle gerçekleştirdiği fesihte, İlk Derece Mahkemesi’nin ret kararını hukuka uygun bularak istinaf başvurusunu oy çokluğuyla esastan reddetmiştir; her ne kadar İK’nın 57. maddesi işvereni izin ücretini peşin ödemekle yükümlü kılsa da, davacının izin talebi sırasında bu ücretin ödenmesini ayrıca talep etmediği ve bu haliyle haklı fesih iddiasını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddinin yerinde olduğuna hükmedilmiştir.

Yargıtay[5], işverenin yıllık izin dönemine ilişkin ücreti işçiye izne başlamadan önce peşin veya avans olarak ödeme yükümlülüğüne aykırı davranmasının, işçi açısından haklı nedenle fesih sebebi oluşturacağına hükmetmiş ve uyuşmazlığın İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi’nin bu yöndeki içtihadı doğrultusunda giderilmesine karar vermiştir. Gerekçede, İK’nın 57/1. maddesi ile yıllık izin ücretinin izinden önce ve peşin olarak ödenmesinin mutlak emredici nitelikte düzenlendiği, bu nedenle işçinin ayrıca talepte bulunmasına gerek olmadığı belirtilmiştir. Ayrıca işçiye kanunen hak ettiği yıllık izin süresinden fazla izin verilmiş olsa bile, bu durumun işverenin peşin ödeme yükümlülüğünü ortadan kaldırmayacağı belirtilmiştir. İK’nın 24/II-e ve f bentlerine atıfla, ücretin zamanında ve kanuna uygun şekilde ödenmemesi ile çalışma koşullarına uyulmamasının haklı fesih nedeni olduğu ifade edilerek, Bölge Adliye Mahkemeleri arasında ortaya çıkan görüş ayrılığının 15. Hukuk Dairesi’nin yaklaşımıyla çözülmesi gerektiği sonucuna varılmış; dosyanın Başkanlar Kuruluna gönderilmesine ve karar örneğinin ilgili makamlara bildirilmesine kesin olarak karar verilmiştir.

Sonuç olarak, Yargıtay, yıllık ücretli izne çıkacak işçiye izin süresine karşılık gelen ücretin izne başlamadan evvel işveren tarafından peşin veya avans olarak ödenmesinin zorunlu olduğu; bu yükümlülüğe aykırı davranılması hâlinde işçinin iş sözleşmesini haklı nedenle feshedebileceğine karar vermiştir.


[1] Yargıtay 9. H. D. 2025/2024 E., 2025/2487 K.

[2] İzmir Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Daireleri Başkanlar Kurulu 12.06.2024 T. ve 2024/5 E.

[3] İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. H. D. 22.04.2021 T. ve 2021/310 E., 2021/736 K.

[4] İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 9. H. D. 22.03.2024 T. ve 2022/1708 E., 2024/758 K.

[5] Yargıtay 9. H. D. 2025/2024 E., 2025/2487 K.